Zwiększona wrażliwość zębiny to stosunkowo częsty problem, którego doświadczają pacjenci z chorobami przyzębia. Zapalenie przyzębia jest schorzeniem o podłożu wieloczynnikowym, wywoływanym obecnością biofilmu bakteryjnego, który inicjuje komórki immunologicznie kompetentne do wydzielania mediatorów zapalnych takich jak IL-1, PGE2, MMP (1).
Bardzo często zwiększona wrażliwość zębiny występuje u pacjentów ze schorzeniami periodontologicznymi wynikającymi z recesji dziąseł, chorób przyzębia przebiegających z utratą przyczepu łącznotkankowego> 3 mm, a także po zastosowaniu leczenia periodontologicznego, zarówno po zabiegu usuwania złogów kamienia nazębnego naddziąsłowego i poddziąsłowego oraz polishingu, jak i po zabiegach chirurgicznych, podczas których może dojść do usunięcia warstwy cementu z powierzchni korzenia (2).
Wykład podkreśla powszechność problemu i jego nieodzowny związek z zapaleniem przyzębia. Uwzględnia rolę procedur periodontologicznych w patogenezie nadwrażliwości. Zwraca uwagę na istotę profilaktyki w powstawaniu tej niedogodności.
Program:
1. Definicja, diagnostyka i etiologia powstawania nadwrażliwości zębiny.
Rola procedur periodontologicznych w etiopatogenezie nadwrażliwości.
2. Metody leczenia nadwrażliwości zębiny ze szczególnym uwzględnieniem pacjentów periodontologicznych.
3. Ocena kliniczna skuteczności leczenia nadwrażliwości zębiny.
4. Profilaktyka nadwrażliwości zębiny; zabiegi domowe i profesjonalne.
Piśmiennictwo
1. Schluger S et al.: Diseases of the periodontium. In: Periodontal disease. Philadelphia: Lea & Febiger 1990; 53-71
2. Addy M: Etiology and clinical implications of dentine hypersensitivity. Dent Clin North Am 1990; 34: 503-514.